01-09-2011, 22:20
dzisiaj, tj. 1 września odbyła się ustawka w której uczestniczyłem ja, Filip i Iwo.
Ustawiliśmy się pod tamą nad zalewem o 16:30 aby bardzo rekreacyjnie spędzić czas.
Schody zaczęły się jeszcze przed zbiórką. Okazało się że Filip nie da rady dojechać na czas z racji tego, że miał egzamin na prawko na kategorie A. Miał dojechać na 17 więc z Iwo czekaliśmy. On nie wytrzymał i po parunastu minutach wybrał się dookoła zalewu a ja czekałem dzielnie na Filipa. O 17:10 otrzymuję telefon od niego, że złapał kapcia i zapytał się czy przypadkiem nie mamy łatek. Niestety tak wyszło że zapomniałem je wziąć z domu. Iwo też nie miał. Pojechaliśmy jakieś 500m ścieżką w stronę Lublina tam gdzie czekał na nas Filip.
Postanowiliśmy rozbić tam obóz. Filip zaczął pytać rowerzystów czy przypadkiem łatek ktoś nie ma. Mi się nasunął Dawid (elhm) bo wiedziałem że jeździł o podobnej porze. Po paru minutach pojawił się właśnie Dawid ale niestety nie miał tego czego potrzebowaliśmy
W tym czasie Iwo nas zostawia bo coś tam....
Później pojawił się patkos ale również wynik był taki sam
Po parunastu minutach zatrzymuje się starszy Pan który ma łatki samoprzylepne. Wręcza nam jedną i odjeżdża. Łatka się okazała bezużyteczna bo klej na niej był już stary.
Po kolejnych próbach pojawiło się 2 starszych Panów. Jeden z nich miał cały komplet naprawczy. Od razu nam go dał i pojechali sobie nawet nie chcąc zwrotu. Uradowani że godzina czekania w końcu zostanie nagrodzona. Opona zdjęta, dętka tak samo. Łatkę odklejamy z folii, otwieram nową tubkę kleju i..... okazuje się że jest pusta wyciekła albo jakimś cudem wyparował klej Więc zostaliśmy dalej bez łatek.
Już robiło się ciemno bo minęło prawie 2 godziny.
Nagle zatrzymał się Pan z przyczepką w której wiózł dziecko. Miał klej którego potrzebowaliśmy. Przy okazji pochwalił stowarzyszenie z to co robi, bo widział w jakim stroju jestem Podjarani tym wszystkim pośpiesznie przyklejamy łatkę aby nie marnować jego czasu ze względu na dziecko. Wszystko niby dobrze zrobione. Panu oddaliśmy klej i pojechał w swoim kierunku. Pompujemy koło a tu po 2 minutach znowu brak powietrza.
Po kolejnych próbach pojawił się Rafał (bezpieka), miał potrzebny klej którym 2 raz łatkę przykleiliśmy. Wszystko już działo się pod oświetleniem lampek bo było ciemno (w granicach 20:00). Ostatnia próba łatania okazała się sukcesem.
Do domu wróciłem po 21. Trzy godziny przesiedziane na ścieżce rowerowej.
teraz mała rada na podsumowanie. Zawsze woźcie ze sobą zapasową dętkę albo łatki i klej
miało być przyjemnie a okazało się że było strasznie męczące
Rower Filipa jest na 28 calowych kołach więc oferty niektórych rowerzystów aby dać nam dętkę, były niestety bezużyteczne dla nas
Ustawiliśmy się pod tamą nad zalewem o 16:30 aby bardzo rekreacyjnie spędzić czas.
Schody zaczęły się jeszcze przed zbiórką. Okazało się że Filip nie da rady dojechać na czas z racji tego, że miał egzamin na prawko na kategorie A. Miał dojechać na 17 więc z Iwo czekaliśmy. On nie wytrzymał i po parunastu minutach wybrał się dookoła zalewu a ja czekałem dzielnie na Filipa. O 17:10 otrzymuję telefon od niego, że złapał kapcia i zapytał się czy przypadkiem nie mamy łatek. Niestety tak wyszło że zapomniałem je wziąć z domu. Iwo też nie miał. Pojechaliśmy jakieś 500m ścieżką w stronę Lublina tam gdzie czekał na nas Filip.
Postanowiliśmy rozbić tam obóz. Filip zaczął pytać rowerzystów czy przypadkiem łatek ktoś nie ma. Mi się nasunął Dawid (elhm) bo wiedziałem że jeździł o podobnej porze. Po paru minutach pojawił się właśnie Dawid ale niestety nie miał tego czego potrzebowaliśmy
W tym czasie Iwo nas zostawia bo coś tam....
Później pojawił się patkos ale również wynik był taki sam
Po parunastu minutach zatrzymuje się starszy Pan który ma łatki samoprzylepne. Wręcza nam jedną i odjeżdża. Łatka się okazała bezużyteczna bo klej na niej był już stary.
Po kolejnych próbach pojawiło się 2 starszych Panów. Jeden z nich miał cały komplet naprawczy. Od razu nam go dał i pojechali sobie nawet nie chcąc zwrotu. Uradowani że godzina czekania w końcu zostanie nagrodzona. Opona zdjęta, dętka tak samo. Łatkę odklejamy z folii, otwieram nową tubkę kleju i..... okazuje się że jest pusta
wyciekła albo jakimś cudem wyparował klej Więc zostaliśmy dalej bez łatek.Już robiło się ciemno bo minęło prawie 2 godziny.
Nagle zatrzymał się Pan z przyczepką w której wiózł dziecko. Miał klej którego potrzebowaliśmy. Przy okazji pochwalił stowarzyszenie z to co robi, bo widział w jakim stroju jestem
Podjarani tym wszystkim pośpiesznie przyklejamy łatkę aby nie marnować jego czasu ze względu na dziecko. Wszystko niby dobrze zrobione. Panu oddaliśmy klej i pojechał w swoim kierunku. Pompujemy koło a tu po 2 minutach znowu brak powietrza.Po kolejnych próbach pojawił się Rafał (bezpieka), miał potrzebny klej którym 2 raz łatkę przykleiliśmy. Wszystko już działo się pod oświetleniem lampek bo było ciemno (w granicach 20:00). Ostatnia próba łatania okazała się sukcesem.
Do domu wróciłem po 21. Trzy godziny przesiedziane na ścieżce rowerowej.
teraz mała rada na podsumowanie. Zawsze woźcie ze sobą zapasową dętkę albo łatki i klej
miało być przyjemnie a okazało się że było strasznie męczące
Rower Filipa jest na 28 calowych kołach więc oferty niektórych rowerzystów aby dać nam dętkę, były niestety bezużyteczne dla nas
