Zapamiętałam Lecha jako specjalistę od roślin, którego zawsze słuchało się z wielką przyjemnością. Janek pisze o akacji, mi natomiast cały czas przypomina się II LMT, kiedy zatrzymaliśmy się przed Janowem i czekaliśmy na resztę. Rosły tam jakieś iglaki, nie pamiętam już dokładnie jakie. I w pewnym momencie Lech zaczął mówić, że z tych zawiązek szyszki będą dopiero w przyszłym sezonie, ale teraz można je jeść. Kilka osób, w tym ja, spróbowało.
Myślę, że nie tylko mi będzie brakowało jego optymizmu, pogody ducha, spokoju i opanowania w każdej sytuacji oraz mądrości życiowej, którą potrafił przekazywać w bardzo ciekawy sposób. Można było z nim pogadać na błahe tematy (pamiętam, jak przed Sezonem Lublin w 2017 żartowaliśmy na dziedzińcu Zamku z "mleczyka", a Lech, żartując z nami, uświadomił nas, że to mniszek pospolity), jak i na poważniejsze.
Nie wiem, czy mogę jakoś to oceniać, ale mam wrażenie, że Lech żył aktywnie, ale bez pośpiechu, w jakim ludzie zwykle żyją współcześnie.
Ten post był ostatnio modyfikowany: 06-12-2018, 23:19 przez mraugorzata.
Nie wiadomo, dlaczego wszyscy mówią do kotów „ty”, choć jako żywo żaden kot nigdy z nikim nie pił bruderszaftu.
M. Bułhakow, Mistrz i Małgorzata